Blog

Hallo allemaal

Brrrrrrrrrrrrr ik ben weer aangekomen in het koude Nederland.

Even schakelen hoor, 30 graden kouder en iedereen is weer aan het racen voor de gezellige kerstdagen.
Elk jaar weer enorm tegenstrijdig met waar ik vandaan kom.

Ik heb Laura achtergelaten. 4 weken gaat zij nog Gambia verkennen en zal ze zich inzetten voor de stichting. Voor Laura ligt er nog een hele taak. Je bent er 3 weken en wil dan zoveel mogelijk doen. Maar de Gambianen trekken zich daar niet veel van aan en blijven gewoon in het tempo functioneren zoals ze gewent zijn, no probleem, slow down en keep smilling. Mijn doelen zijn dus nog niet helemaal bereikt. Maar ik heb de volste vertrouwen erin dat Laura nog heel veel kan doen daar.

Over 4 weken zal ik met Laura bespreken of ik mijn doelen moet bijstellen of dat ik begin februari mij weer klaar kan maken om weer richting Gambia te gaan voor de laatste fase. Ik ben benieuwd……

Naaste het werken met de theatergroep geeft het mij toch altijd weer heel veel voldoening om daar te zijn. Er is altijd wel iets waar ik hulp in kan bieden of iemand gelukkig maken met spullen die ik heb meegenomen.

Een van mijn leerlingen is een talentvolle voetballer. Helaas door een knie blessure, waar hier heel makkelijk iets gedaan aan had kunnen worden en daar niet mogelijk is, moest hij afscheidt nemen van zijn voetbal carrière. Hij is uiteindelijk trainer en coach geworden van de locale voetbalclub. Via mijn zwager Dennis Ladru die eigenaar is van “AJAX Online Academy” is hij gesponsord om voetbal training programma’s te volgen via internet. Hij heeft dit toegepast in zijn trainingen en zijn team is met sprongen vooruit gegaan. Mijn zwager kwam in de laatste week naar Gambia voor vakantie maar heeft natuurlijk ook even gekeken wat hij allemaal kan en er mee doet. Na een examen afgenomen te hebben heeft Dennis Ladru hem een certificaat overhandigd. Hoe trost kan je zijn met een certificaat…………..

Een andere leerling van mij, Voetbalt ook maar meer voor de fun. Ik had hem een paar keer zien trainen en tot mijn verbazing voetbalde hij op soort balletschoentjes. En toen wij hem een paar tweedehands voetbalschoenen gaven kon hij zijn geluk niet op………
Dit soort dingen geeft mij zoveel energie. Dat kan ik jullie niet uitleggen. Hoe blij je iemand kan maken met iets heel simpels, tenminste voor ons simpel…………………

Het zit er voor mij weer even op. Heb nog 7 weken de tijd om laatste dingen te regelen voor de laatste fase. Wij zijn nog hard op zoek naar een cameraman/vrouw die in februari 4 weken vrijwillig met ons mee wilt om de film op te nemen. Mochten jullie iemand weten die dit kan en die een hele bijzondere ervaring op wil doen. Laat die dan even contact met mij opnemen. info@marlieslearn2learn.nl

Groetjes Marlies

Hallo Allemaal

Laatste weekje van de voorbereidingen voor het project van dit jaar zijn ingegaan.

Met theatergroep hebben we weer een start gemaakt. Deze eerste periode is elk jaar weer een beetje vreemd. Voor mijn gevoel hebben we weinig gedaan, maar ik weet voor Gambiaanse cultuur hebben we een flinke stap gemaakt. Het zal mij nooit lukken in 3 weken tijd zoveel te kunnen doen als wij in Nederland zouden kunnen doen. En elk jaar is dat altijd weer even schakelen.

Gelukkig blijft Laura nog 4 weken langer en zij zal nog heel veel kunnen betekenen voor de groep. Laura zal zich komende 4 weken bezig houden met het leren van het script. De personages zullen besproken worden en ze zal zorgen dat ze de tekst uit hun hoofd gaan leren. Daarnaast zal er gekeken worden welke locaties er nodig zijn om de film op te nemen en welke locaties daarvoor gebruikt kunnen worden. Nog een hele taak te doen dus. Gepland is om begin februari te gaan starten met het opnemen van de film. Afhankelijk hoe Laura het de komende periode gaat ervaren  zal ik mijn conclusie trekken of we dit ook al in februari kunnen doen of dat er meer tijd nodig zal zijn en wij de film opnames naar volgend jaar moeten verplaatsen. Ik ben benieuwd hoe het gaat lopen………..

Een vriendin van mij( Ubavka super bedankt) had verf, kwasten en papier meegegeven. Laura en ik dachten daar gaan we wat leuks mee doen. Zondag ochtend hebben we een aantal kinderen uitgenodigd om te komen schilderen. Heel grappig want dat is iets wat ze hier niet kennen, dus de kinderen hadden nog nooit een schilder tekening gemaakt. We hadden een stuk of 15 kinderen. Op een aantal kartonnetjes hadden we klodders verschillende kleuren verf gedaan. Ze keken ons toen al aan wat wij in godsnaam aan het doen waren. Toen we iedereen een kwast en papiertje gaven verwachten ik eigenlijk direct dat ze met klodders verf binnen de kortste keren alles hadden vol gekledderd, maar nog steeds stond iedereen ons aan te kijken zo van, ja en nu………

Ze hadden werkelijk geen idee wat  ze moesten doen, dus ben ik maar een voorbeeld gaan maken. Laten zien dat je een klein beetje verf moet gebruiken en zo met diverse kleurtjes een tekening kan maken. Dit hadden ze snel door dus heel voorzichtig ging iedereen aan de slag. Zie foto’s wat het resultaat is geworden.

Lieve Suus en Isabel Ik kan niet van al jullie spulletjes die jullie hebben meegegeven een foto maken, maar ik heb al heel wat uitgedeeld aan kindertjes die heel blij zijn met jullie spulletjes, al die stralende gezichtjes, super bedankt…….

Het weer is hier nog altijd heerlijk, soms kan het erg warm zijn. Dat zie je ook aan de geiten die dan met veel pijn en moeite een plekje zoeken in de schaduw.

Tot zover even een berichtje van mij. Laatste weekje komt peter en mijn zus met haar man over. Om naar het project te kijken en om Gambia te ervaren. Vindt het erg leuk dat ik mensen kan laten zien wat we hier doen. Een druk weekje dus……………….

Groetjes Marlies

Hai allemaal

De dagen vliegen voorbij. Via Facebook zie ik koude dagen bij jullie voorbij komen terwijl het bij ons  warme dagen zijn van rond de 40 graden.

Ondertussen is Sinterklaas weer vetrokken naar Spanje iets waar wij totaal niks van hebben  meegekregen.

Zo krijgen wij ook niks mee van de kerst. Als je hier elke dag in het bloed hete weer rond loopt heb je totaal geen besef dat het bij jullie winter is, laat staan dat de kerst er  alweer aan zit te komen. Kerst kennen ze niet en dat heeft te maken dat het grootste deel van het land Moslim geloof is.

Hoewel onze dagen nog gevuld zijn is er afgelopen week wel wat rust gekomen. We hebben onze draai gevonden. S’morgen zijn we vroeg wakker en beginnen met een kopje zelf gemaakte  thee. Om 8 uur is het al heerlijk buiten en genieten we van de opkomende zon en nemen de dag door.

Onze dagen moeten goed gepland worden. Rekening houden met toilet moment, opfris moment, rust moment en het niet te veel hoeven lopen. Alles doen we hier lopend. Dat je op een dag de afstand  van Hillegom naar Lisse loopt en weer terug,  is dan ook niet bijzonder. Elke dag worstelen we ons weer op onze slippertjes door het zand tussen de geiten, kippen, schreeuwende mensen en spelende kinderen door.

Zaterdag hebben we een uitje naar het strand gemaakt met een groep kinderen. Laten we het op een soort schoolreisje houden. Zoals ik al eens eerder in een van mijn verslagen heb vertelt, komen de kinderen het dorp niet uit en zwemmen kunnen ze niet, dus een dagje strand is echt een feest.

Terwijl we op een compound aankomen waar wij altijd lunchen zien we onze lunch al liggen.                2 enorme vissen die gewoon op de grond liggen in het zand bedekt met vliegen. Ach denk je dan nog, zal wel goed gebakken worden. Vervolgens wordt ons nog even laten zien hoe het wordt voorbereid. Kartonnetje op de grond vis erop en hup in mootjes met de hakbijl, die net daarvoor is gebruikt om het hout te hakken voor het vuur wat gemaakt moet  worden om op te koken. Wordt dit smullen…………..????

Vrijdag is heet voetbal seizoen geopend in het dorp. En daar werden wij ook voor uitgenodigd. Naast de dorpsschool ligt een groot zand veld. Elk jaar was het lastig omdat het veld open was en de bal dus alle kanten op schoot. Dit jaar hebben ze daar wat op bedacht. Rondom het voetbal veld hebben ze om de twee meter dikke takken in de grond geslagen. Vervolgens hebben ze lege zakken van de rijst gespaard en al deze zakken aan elkaar genaaid en dit om het hele voetbal veld gemaakt. Het is nu een prachtig voetbal stadion. Hoe simpel en  creatief kan je zijn………

Er werd een wedstrijd gespeeld tussen twee locale teams. Het hele dorp was uitgelopen honderden mensen kwamen kijken. Iedereen stond te juichen en te gillen. En als er een doelpunt werd gemaakt rende alle kinderen van de ene kant naar de andere kant over het veld. Zo grappig om te zien. Volgende week beginnen de eerste wedstrijden dan gaan we weer kijken.

Elk jaar als ik weer naar Gambia ga probeer ik spullen mee te nemen. 1x per jaar sturen we vanuit de stichting een kuub met dozen met spullen mee met de boot. Vorig jaar hebben we veel kleding meegekregen van oud Concordia handbal. Het is altijd grappig dat als ik hier dan weer ben om te zien dat het ook echt gedragen wordt. Zo zat ik op een bankje te wachten en gingen er recht voor mij een aantal kinderen zitten. En wat zag ik tot mijn verbazing…………… een jongetje met een Concordia Handbal jasje aan………….

Afgelopen dagen is er niet heel veel bijzonders gebeurd met de theatergroep op wat oefenen na van het script. Soms heb je dagen dan ga je als een speer en som heb je dagen dat je denkt, gaat er nog wat gebeuren. Afgelopen zaterdag hadden ze zo’n dag ☺ Op tijd komen is en blijft altijd een probleem. Een half uur tot 3 kwartier wachten tot iedereen er is, is heel gewoon. Afspraken afzeggen is iets waar ze ook niet goed in zijn. Het gebeurd regelmatig dat ze van alles beloven en vervolgens niet op komen dagen. Hel irritant want wij zijn dat niet gewent. Toch merk ik dat ze het niet doen uit gemakzucht. Hun leven zit anders in elkaar dan dat van ons. Ons leven bestaat uit plannen en afspraken, hun zijn dat totaal niet gewent en weten ook nooit hoe hun dag loopt. Onverwacht moeten ze ineens hun ouders ergens mee helpen of krijgen ze een opdracht te doen. Ik kan dus niets anders doen dan ze wijzen op hun verantwoording en hun manier van leven respecteren. Ik merk dat ze op hun manier hun best proberen te doen. Aankomende dagen maar hopen dat het weer iets soepeler loopt………….

Er staat nog heel veel in de planning komende week. Hopen dat we onze doelen maar weer gaan halen.

Tot zover weer even een berichtje van mij.

Groetjes Marlies

Assalamalekoem (  Hallo, in het Arabische)

De tijd vliegt en de eerste week is alweer voorbij.

Het startschot is gegeven en wij zijn druk in de weer om naar het filmproject toe te werken.

Het script is gelezen en de rollen zijn verdeelt. Ze hebben er zin in……..

De eerst week hebben we met de jongeren het script gezamenlijk gelezen. Het is bijzonder om te horen hoe iedereen op een verschillend niveau zit met lezen. Je kan duidelijk horen wie zijn (lagere) school heeft af kunnen maken en wie heeft moeten stoppen om wat voor redenen dan ook. Meestal zijn dat financiële redenen. Het mooie is dat ze tijdens het voorlezen elkaar hielpen, sommige lezen op het niveau, 2de  klas lagere school.

Bij ons gaat alles veel meer georganiseerd en gestructureerd. Terwijl wij ons best doen om in alle rust het script met elkaar te lezen in de openlucht, verzamelen er zich allemaal kinderen die nieuwsgierig zijn wat wij als blanke daar doen. Je merkt dat de theatergroep zich daar niet zo aan irriteert omdat die gewend zijn om altijd met veel mensen en herrie om zich heen iets te doen. Zodra je de nieuwsgierige/schreeuwende kinderen hebt weg laten jagen om wat stilte te creëren, is het de Moskee die door knetterharde krakende microfoons weer allerlei gebeden opdreunt. Je kan niks anders doen dan je verstand op nul  zetten en gewoon doorgaan waar je mee bezig bent. Zo nemen ook sommige leerlingen gewoon een broertje of zusje mee om dat ze nu eenmaal de taak hebben om op hun te passen. En sommige nemen dan gelijk hun rust momentje

Ondanks het allemaal op een Gambiaanse manier/ tempo gaat, komen we toch iedere meeting weer een stapje verder.

Het wordt voor mij soms wel wat lastig om jullie nog iets nieuws te vertellen. In de afgelopen jaren heb ik jullie wel al heel veel over de cultuur verteld, hoewel je elke dag wel weer iets mee maakt. Maar mocht je precies willen lezen hoe wij onze dagen door brengen kijk dan op de verslagen van Laura. Kijk bij Learn2learnwaarbenjij.nl

Wij zitten weer volop in de watermeloenen tijd heerlijk met dit warme weer. Er liggen echt bergen langs de weg. Een meloen kost hier maar rond de 1,50 euro.

Op de compound waar wij regelmatig komen ( een grote compound waar wel meer dan 30 mensen wonen) hebben ze met elkaar een oude tv en dvd speler weten aan te schaffen. Ze hebben alleen maar zenders met reclame en nieuws, geen film of soaps. Dit jaar had ik er aan gedacht om de dvd Ratatouille voor de kinderen mee te nemen. Omdat de kinderen zaterdag vrij waren van school mochten ze vrijdag avond met elkaar de film kijken. Dit was natuurlijk een feestje voor ze. Laura had wat heerlijk pepernoten meegenomen, dus toen we die tijdens de filmavond uitdeelde was het feest compleet. De tv staat op een soort tafeltje, maar alle kinderen zitten op een kleed op de grond. Helemaal leuk vonden ze het. Zelfs de volwassenen vonden het leuk om mee te kijken.(zie foto) Volgende keer dus nog meer dvd’s mee nemen.

Ik heb van een heleboel mensen spullen gekregen om hier weg te geven. Ik proberen soms foto’s te maken om te laten zien waar het terecht komt. Met de nagellak zijn ze erg blij. Af en toe geven we er aan iemand een of twee flesjes. Je ziet hun gezicht dan helemaal stralen. De meisjes mogen hier geen nagellak op naar school en ze doen het alleen op hun linker hand en teennagels omdat ze met rechts eten en ze bang zijn dat het af geeft.

Vin, de brillen zijn te gek, ze voelen zich helemaal stoer.

De badminton spullen zijn ook goed aangekomen en er zal nog wel een toernooitje georganiseerd gaan worden. De gymschoenen die ik had gekregen heb ik aan iemand gegeven die wel een paar schoenen kon gebruiken. Hij was er helemaal blij mee want het waren nog echte Reebok’s ook.    (Eric Jan misschien wil jij dit alvast aan de woensdag ochtend badminton groep door geven.)

Ook hebben we al op twee compound’s met veel kinderen wat teken spullen gegeven. Ubavka Super bedankt.

Emilie met jouw toilettasjes maken we ook heel veel mensen blij. Van de week gingen we naar een naamceremonie (een geboorte feest). We hadden geen cadeautje, maar hadden een tasje meegenomen met een paar nagellakjes en een ketting die jij had meegegeven. De kersverse moeder zag er al heel mooi uit, maar met de ketting en de nagellakjes was ze echt heel blij.

Van sommige mensen heb ik ook wat geld meegekregen. Ik vindt het altijd leuk om te kijken of we met dat geld iemand ergens mee kunnen helpen. Zo ook op een compound waar iemand is die enorm versleten knieën heeft. In Gambia kunnen ze daar niets aan doen omdat er gewoon geen specialisten zijn, maar ook het geld niet hebben om een operatie te kunnen betalen. Er zit dus niets anders op dan door modderen, met heel veel pijn.  Ze hebben hier geen toiletten, maar gaten in de grond waar ze gehurkt boven moeten hangen. Voor haar is dat echt een probleem en ze kan bijna niet zonder hulp haar behoefte doen. Ik wil kijken of we voor deze vrouw een toilet pot kunnen sponsoren zodat ze zonder hulp naar de toilet kan en gewoon ergens op kan zitten wat makkelijker gaat met haar versleten knieën.

Tot zover weer even een verslagje.

Groetjes vanuit het warme Gambia.

Marlies