Hai allemaal
De dagen vliegen voorbij. Via Facebook zie ik koude dagen bij jullie voorbij komen terwijl het bij ons warme dagen zijn van rond de 40 graden.
Ondertussen is Sinterklaas weer vetrokken naar Spanje iets waar wij totaal niks van hebben meegekregen.
Zo krijgen wij ook niks mee van de kerst. Als je hier elke dag in het bloed hete weer rond loopt heb je totaal geen besef dat het bij jullie winter is, laat staan dat de kerst er alweer aan zit te komen. Kerst kennen ze niet en dat heeft te maken dat het grootste deel van het land Moslim geloof is.
Hoewel onze dagen nog gevuld zijn is er afgelopen week wel wat rust gekomen. We hebben onze draai gevonden. S’morgen zijn we vroeg wakker en beginnen met een kopje zelf gemaakte thee. Om 8 uur is het al heerlijk buiten en genieten we van de opkomende zon en nemen de dag door.
Onze dagen moeten goed gepland worden. Rekening houden met toilet moment, opfris moment, rust moment en het niet te veel hoeven lopen. Alles doen we hier lopend. Dat je op een dag de afstand van Hillegom naar Lisse loopt en weer terug, is dan ook niet bijzonder. Elke dag worstelen we ons weer op onze slippertjes door het zand tussen de geiten, kippen, schreeuwende mensen en spelende kinderen door.
Zaterdag hebben we een uitje naar het strand gemaakt met een groep kinderen. Laten we het op een soort schoolreisje ho
uden. Zoals ik al eens eerder in een van mijn verslagen heb vertelt, komen de kinderen het dorp niet uit en zwemmen kunnen ze niet, dus een dagje strand is echt een feest.
Terwijl we op een compound aankomen waar wij altijd lunchen zien we onze lunch al liggen. 2 enorme vissen die gewoon op de grond liggen in het zand bedekt met vliegen. Ach denk je dan nog, zal wel goed gebakken worden. Vervolgens wordt ons nog even laten zien hoe het wordt voorbereid. Kartonnetje op de grond vis erop en hup in mootjes met de hakbijl, die net daarvoor is gebruikt om het hout te hakken voor het vuur wat gemaakt moet worden om op te koken. Wordt dit smullen…………..????
Vrijdag is heet voetbal seizoen geopend in het dorp. En daar werden wij ook voor uitgenodigd. Naast de dorp
sschool ligt een groot zand veld. Elk jaar was het lastig omdat het veld open was en de bal dus alle kanten op schoot. Dit jaar hebben ze daar wat op bedacht. Rondom het voetbal veld hebben ze om de twee meter dikke takken in de grond geslagen. Vervolgens hebben ze lege zakken van de rijst gespaard en al deze zakken aan elkaar genaaid en dit om het hele voetbal veld gemaakt. Het is nu een prachtig voetbal stadion. Hoe simpel en creatief kan je zijn………
Er werd een wedstrijd gespeeld tussen twee locale teams. Het hele dorp was uitgelopen honderden mensen kwamen kijken. Iedereen stond te juichen en te gillen. En als er een doelpunt werd gemaakt rende alle kinderen van de ene kant naar de andere kant over het veld. Zo grappig om te zien. Volgende week beginnen de eerste wedstrijden dan gaan we weer kijken.
Elk jaar als ik weer naar Gambia ga probeer ik spullen mee te nemen. 1x per jaar sturen we 
vanuit de stichting een kuub met dozen met spullen mee met de boot. Vorig jaar hebben we veel kleding meegekregen van oud Concordia handbal. Het is altijd grappig dat als ik hier dan weer ben om te zien dat het ook echt gedragen wordt. Zo zat ik op een bankje te wachten en gingen er recht voor mij een aantal kinderen zitten. En wat zag ik tot mijn verbazing…………… een jongetje met een Concordia Handbal jasje aan………….
Afgelopen dagen is er niet heel veel bijzonders gebeurd met de theatergroep op wat oefenen na van het script. Soms heb je dagen dan ga je als een speer en som heb je dagen dat je denkt, gaat er nog wat gebeuren. Afgelopen zaterdag hadden ze zo’n dag ☺ Op tijd komen is en blijft altijd een probleem. Een half uur tot 3 kwartier wachten tot iedereen er is, is heel gewoon. Afspraken afzeggen is iets waar ze ook niet goed in zijn. Het gebeurd regelmatig dat ze van alles beloven en vervolgens niet op komen dagen. Hel irritant want wij zijn dat niet gewent. Toch merk ik dat ze het niet doen uit gemakzucht. Hun leven zit anders in elkaar dan dat van ons. Ons leven bestaat uit plannen en afspraken, hun zijn dat totaal niet gewent en weten ook nooit hoe hun dag loopt. Onverwacht moeten ze ineens hun ouders ergens mee helpen of krijgen ze een opdracht te doen. Ik kan dus niets anders doen dan ze wijzen op hun verantwoording en hun manier van leven respecteren. Ik merk dat ze op hun manier hun best proberen te doen. Aankomende dagen maar hopen dat het weer iets soepeler loopt………….
Er staat nog heel veel in de planning komende week. Hopen dat we onze doelen maar weer gaan halen.
Tot zover weer even een berichtje van mij.
Groetjes Marlies
