Beste allemaal
De eerste drie dagen zitten erop en ik kan jullie vertellen het is weer enerverend. Dit jaar is Laura Spreeuw met mij mee. Zij blijft 7 weken en gaat Afrika ervaren ( hoewel ze dat de afgelopen dagen al flink heeft gedaan) en ze gaat ons helpen met het project.
Dit jaar zullen wij een educatieve film maken met de theatergroep. Heel spannend, want het is voor mij ook de eerste keer om een film te maken. Gelukkig hebben we geweldige mensen om ons heen weten te verzam
elen die ons heel goed kunnen helpen, ieder met hun eigen kennis.
Cahit Olmez heeft voor ons het script wat de jongeren hadden geschreven vertaald naar een film script.
Nadat we de groep jongeren afgelopen dagen weer uit hun winterslaap hebben weten te halen, komt hier alles weer langzaam op gang. Elk jaar merk ik dat de start altijd heel moeizaam gaat. Het is net of iedereen dan ineens moet gaan nadenken en dat werkt als een soort diesel, wat langzaam opgang komt.
Van het script waren ze onder de indruk en je kon zien dat ze er zin in krijgen om aan de slag te gaan. Afgelopen jaar hebben ze kennis gemaakt met een andere groep jongeren uit een ander dorp die erg geïnteresseerd waren in hun toneeltalent. Ze hebben met deze groep een paar keer samen gewerkt en deze groep wil erg graag betrokken worden bij onze projecten. Zo hebben ze verder nog allerlei dingen georganiseerd om voorstellingen te geven. Ook hebben ze zich officieel laten registreren als theatergroep. Ik ben blij te horen dat ze actief zijn geweest en dat er dus steeds meer eigen initiatief vanuit hun komt.
Later meer over de vorderingen.
Ook dit keer is mijn reis naar Gambia weer enerverend begonnen. Mijn vast verblijf plaats was overgenomen door een andere eigenaar die hele andere ideeën had met de lodges. Voor mij dus niet meer mogelijk om no
g daar te verblijven. S’avonds laat kwamen wij aan en er was geen slaapplaats te vinden dus besloten wij maar tussen de locale bevolking een plekje te vinden. Voor mij ook nieuw want eten doe ik wel locaal, maar slapen had ik nog niet gedaan. Waarom niet? Omdat er geen douche en toilet is….. Om 0.30 deelde ik met Laura 1 bed die ik in het vliegtuig voor het eerst goed had leren kennen. Vrij snel viel ik in slaap en het duurde niet lang voor ik rechtop zat te luisteren naar de man van de moskee. Och natuurlijk dacht ik, we zijn weer in Gambia…..
Na een half uur luisteren naar iets waar ik geen touw aan vast kon knopen probeerde ik mijn ogen weer te sluiten. Maar mijn gedachten dwaalde al snel af naar de locale toilet die mij te wachten stond. Ik kon niet meer slapen en om 7 uur hoorde ik de compound al tot leven komen. Kukelende kippen, mekkerende geiten en allerlei vagen vogel en andere dieren. We sliepen met zijn vieren in een ruimte 2 op de grond en Laura en ik op een bed. In de ruimte naast ons deelde 4 kinderen een matras. De dag begon, goedemorgen Gambia……………….opzoek naar slaapruimte…..
Wordt vervolgd…..
Groetjes Marlies
