Beste allemaal

Op het uitvallen van het internet een paar dagen na, gaat alles met mij goed.

Afgelopen woensdag een meeting gehad met de theatergroep, althans de hele groep bestaat uit zo’n 15 tot 18 jongens en meisjes maar de groep waar ik alles mee regel zijn 5 jongens. 2x per week vergader ik met deze jongens. Afgelopen 17Eweek ging het wat moeizaam, maar na wat goede gespreken waarin het een en ander goed duidelijk werd heb ik nu het gevoel dat we op de goede weg zitten. Langzaam leren ze hoe ze moeten organiseren, plannen en vooruit denken. Alles is hier “No Problem”, maar als ze voor een situatie staan, vallen ze van het ene probleem in het andere. En dit heeft alles te maken met vooruit denken en plannen. En dat is iets wat ik ze echt moet leren. En na de afgelopen meeting zie ik dat ze het begrijpen en er dus mee bezig zijn. Steeds meer komen we bij het stukje zelfstandigheid, zelfredzaamheid. En dat is het doel waar ik mee bezig ben. Afgelopen vrijdag was voor het eerst de hele groep aanwezig en iedereen was ook nog op tijd. We hebben een goede en gezellige repetitie gehad. Het wordt weer een leuk en leerzaam theaterstuk.

Het valt soms niet mee om als blanke vrouw alleen rond te lopen. Elke meter die ik verzet, had ik al getrouwd kunnen zijn. Vooral als ik een van mijn Afrikaanse jurken aan heb dan ben ik17B een grote bezienswaardigheid. Ze vinden het prachtig en ondanks iedereen mij nu wel kent, kan ik nooit ongestoord door het dorp lopen. Ik merk dat ik langzaam een beetje immuun begin te worden van alle complimentjes en aandacht. Zijn het de kinderen niet die achter je aan rennen met hello,hello…..whatis your name? Zijn het de mannen wel die roepen “ Hai beautiful African women”. Geen stap gaat er voorbij of er zegt wel iemand iets tegen je. Zelfs als ze mij elke dag weer voorbij zien lopen. Dood vermoeiend, ik vindt het daarom ook altijd lekker om terug te zijn in mijn hutje. Waar ik alle rust heb en er geen Gambianen zijn die mij aanspreken.

Van de week zat ik een tijdje in mijn hutje te lezen toen ik ineens bedacht om Sabana even gezelschap te houden. Misschien gaf het hem wat afleiding om een uur of 11 even een praatje met hem te maken. Met mijn licht17Dje van de telefoon wandelende ik mijn hutje uit en riep zijn naam. Ergens in de buurt hoorde ik iets terug roepen, tot ik ineens bijna over Sabana struikelde. Daar lag hij dan op een matje , bijna poedel naakt. Schrok mij rot en dacht eigenlijk gelijk dat het misschien een beter idee zou zijn om maar weer rechts omkeer naar mijn hutje te maken. Maar Sabana had net een aantal rondjes gerent om de dikke oude Baobab boom om zich zelf wakker te houden. En nu zat hij even uit te puffen op zijn matje. Na een kort praatje besloot ik toch maar terug te gaan naar mijn hutje. De volgende dag had ik hem weer gezelschap gehouden alleen laten we zeggen onder betere omstandigheden Ik had een leuk gesprek met hem over zijn werk en zijn familie. Hij vertelde mij dat hij al een paar maanden geen salaris had gehad omdat er niet zoveel toeristen waren. En dat hij geld had moeten lenen van familie om rijst te kopen. Nou weet ik dat je niet snel dit soort verhalen moet geloven, maar op de een of andere manier had ik te doen met deze man. Elke nacht weer alleen in de donkere nacht zitten en wachten, 84 uur in de week voor maar €30 euro per maand. Van het geld wat ik van mijn schoonouders had meegekregen besloot ik de volgende dag in de stad een radiootje voor hem te kopen zodat hij wat afleiding had om de nacht door te komen . Afgelopen jaar weet ik dat hij s’nachts naar de radio luisterde, maar sinds een paar maanden was zijn radiootje ingestort. Voor 3 euro kocht ik een transistor radiootje en voor 30 euro cent nog een paar batterijen erbij. Daarbij gaf ik hem nog 200 dal. (€4 euro) om wat eten te kunnen kopen voor zijn familie. Hoe maak je iemand blij………………..En ik blij dat er s’nachts altijd iemand is die mij bewaakt…………… Er zijn altijd twee belangrijke regels voordat je de deur uit gaat. 1. Vergeet nooit een fles water mee te nemen 2. Zorg dat je goed naar de wc bent geweest.

Nou is goed drinkwater nog wel ergens in een locaal winkeltje te koop, maar een toilet, dat kan je vergeten. Afgelopen donderdag heb ik een wandeling van ruim 2 uur gemaakt over het strand. Aangekomen in het dorpje Sanyang nog even op het strand gelegen tussen de toeristen en daarna de bustaxi weer naar huis geno17Cmen. Soms gaat dat heel snel maar soms kan het ook lang duren voordat een bustaxi vertrekt of doordat hij onderweg veel stopt. Dit keer schoot het niet op waardoor ik in tijd nood kwam om op tijd op mijn les te komen. Ik besloot daarom gelijk door te gaan. Nog even snel langs de compound waar ik altijd wat mee eet. Maar na het eten werd het toch wel tijd om mijn blaas te legen. Ik wist dat ik geen andere keus had dan dit op de compound te doen. Op zijn Afrikaans dus….. Nou vindt ik boven en gat plassen niet zo probleem, maar met water spoelen ipv wc papier……daar zat ik wel een beetje tegen op. En dan is het ook nog eens normaal dat je zoiets deelt met de rest van de compound. Terwijl ik dit soort dingen thuis toch altijd wel een momentje van privacy vindt. Voordat ik dat nog even in overweging kon nemen werd mij al even voorgedaan hoe het moest. Dat was wel het moment dat ik dacht “laat maar”………..Maar toch mijn eigen schaamte even opzij gezet en mij verplaatst dat het in deze cultuur heel gewoon was, liet ik voorzichtig mijn broek zakken. Maar voordat ik door de knieën wilde gaan om de plas houding aan te nemen,was mijn plasdrang al verdwenen. Net toen ik mijn broek weer ophoog had kwam er van alles voorbij lopen, had ik daar mooi gezeten……Nee voor mij geen toilet op de Gambiaanse manier.

Van de week w17Aeer en leuke Afrikaanse jurk laten maken (.zie foto) Het onderhandelen over de prijs gaat mij steeds beter af. Voor 8 euro heb ik de stof gekocht en de jurk op maat laten maken. Mooie prijs toch……?
Ik kan nog veel meer schrijven over mijn dagelijkse belevenissen, maar soms denk ik dat mijn mails te lang worden om te lezen. Vandaar dat ik de rest maar weer voor mijn volgende verslag bewaar.

Nog een week te gaan………….