Pffffffffffffff de laatste start is gegeven…………alle scenes zijn opgenomen.
En wij zijn blij, want het was best pittig. Ondertussen is Nadine begonnen met het grof editen van de film. Er moet goed gekeken worden of we niks vergeten zijn en of alles goed in elkaar overloopt.
Want Gambia in Nederland opnemen is echt onmogelijk. Aankomende dagen gaan we nog wat beelden in het dorp opnemen. Dit is om beelden en geluid tussen de scenes door te plakken. Spelende kinderen, rond rennende geiten en kippen, geluiden van vogels en krekels enz. enz. dan gaat al het beeld en geluid materiaal mee naar Nederland en zal Nadine hier een mooie film van maken.
Het is een hele klus geweest, maar o wat zijn wij trots dat met enorm veel geduld het ons toch allemaal gelukt is. Als we deze film in Nederland hadden opgenomen hadden we ongeveer 20 uur nodig gehad. Met de manier van denken ( niet mee kunnen denken) en niet op tijd kunnen komen, zijn we meer dan 120 uur bezig geweest om alles op beeld te krijgen. De meeste tijd ging op aan wachten op de spelers en scenes over moeten doen vanwege de geluidsoverlast van kinderen, moskee en de wind. Maar we zijn blij en trots dat het ons gelukt is. En wat was het weer een mooie en bijzondere ervaring om met deze jongeren te werken. Ze hebben veel van ons geleerd en wij weer heel veel van hun.
Zondag hebben we het gevierd met een picknick op het strand met alle spelers. We hebben als dank voor iedereen een tasje gemaakt met tweedehands kleding en schoenen. Dit hebben we ingezameld in Nederland en afgelopen november met de container meegegeven naar Gambia. Er zit van alles en nog wat in wat ze uit kunnen delen op hun compound aan hun familie. En soms zit er ook iets leuks voor hun zelf in. Ze maken echt een dansje van blijdschap als ze zien wat er allemaal in zit. Daarbij krijgen ze ook van de Stichting een certificaat. Dit keer met “Film actor Basic”erop. Op deze middag betaald de stichting de hapjes en drankjes die door de spelers zelf worden bereid. Er wordt gezellig gedanst op djembe muziek en er wordt even ontspannen en gelachen.
Afgelopen maandag hadden we even wat tijd voor ons zelf ingepland. Nadine heeft heel Gambia alleen nog maar door de camera bekeken, dus we gingen er even op uit. Geen toeristische attracties, maar echt iets locaals. Het werd de
locale kruiden dokter die ons bescherming/geluk zou kunnen geven. Dat zagen we wel zitten. Tenslotte moesten we nog terug met het vliegtuig, dus een beetje bescherming/geluk konden we wel gebruiken. Smorgens om 7 uur vertrokken we in een locaal rammel busje richting Busura. Een afgelegen dorpje ergens in het binnenland. Toen we daar na 1 ½ uur rammelend aankwamen en de kruidendokter hadden ontmoet, begonnen we als snel het geluk te geloven. Op deze compound woonde oa een vrouw met 5 kinderen. De eerste 3 was een drieling en daarna kreeg ze een tweeling( zie foto) hoeveel geluk heb je dan…………….
Dat zag er dus best serieus voor ons uit. We werden meegenomen naar een hutje, gingenop de grond zitten en hij haalde uit een pannetje wat houtjes. Dit waren ze, de “gelukshoutjes”.Nadine en ik keken elkaar wat vaag aan, maar gingen beide voor 3 houtjes. Daarbij kregen we gratis een wat groter houtje die ook geluk bracht en eventueel aan iemand konden uitlenen die dezelfde bloedband heeft. Kom maar op dacht ik, mijn kinderen kunnen ook wel wat bescherming en geluk gebruiken. Nadat we de man alleen hadden gelaten en hij de houtjes had ingestraald en in de holte een briefje had gedaan met wat Arabische teksten en ze daarna met naaigaren had ingewikkeld. Kregen we beide 4 houtjes mee naar huis. In een bepaalde volgorde moesten we dit op de markt laten verpakken in een stukje rode stof en daar overheen geitenhuid en werden 3 pakjes aan een koortje genaaid, die we dan om onze heup moeten dragen. Helemaal spannend……Nadine is al begonnen met het dragen van de bescherming/geluk. Ik denk dat ik hem om ga doen als we weer terug vliegen. Ben benieuwd of we veilig landen vrijdag avond………………………
Omdat het nogal afgelegen is, was het weer een tijdje wachten voordat er weer een rammel busje voorbij kwam. Zittend op een boomstronk wat ontspannend kijkend naar wat mieren hoopjes en mensen die voorbij liepen wachten we in het zonnetje af wat er komen ging. Toen er een busje kwam stapte we in. Zoals ik al eerder heb beschreven is dat ook altijd een belevenis. Plakkie, plakkie tegen elkaar zit je op een bankje waar je net met een maatje 38 op past. Heb je
dus de pech een big mama naast je te treffen dan kan je best een beroerde reis hebben. Maar gelukkig trof ik het en zat ik naast een vriendelijke dame. Schuin achter mij stapte er een vrouw met een kindje in. Toen we nog geen 10 min. zaten werd mij aandacht getrokken door de vrouw die naast mij zat en wat zat te maaien met haar armen. Toen ik naast mij keek zag ik op de vrouw een enorme mieren nest zitten. Ik schrok mij rot, niet dat ik zo bang ben voor mieren, maar dit was gewoon een complete kolonie die zich hadden verzameld. Ze kwamen uit de handtas van de dame schuin achter mij. Deze waren uit de tas geklommen en hadden zich met zijn alle binnen enkele secondes weten te verzamelen op de hoofddoek van de dame naast mij en waren op weg naar mij toe. Ik begon haastig al die kleine beestje van mij af te slaan en hielp de vrouw naast mij ook. Het ging maar door en er leken er steeds meer bij te komen. De vrouw met de tas schuin achter mij besefte ineens dat het uit haar tas kwam. De bus moest stoppen om de tas met mieren te legen. Een hoop hilariteit en geschreeuw in de bus. Nadine hoorde ik ineens roepen vanuit ergens achterin het busje “Marlies wat is er aan de hand?” Ik had geen tijd om uit te leggen maar riep alleen maar terug “allemaal mieren hier , niet normaal” waarop ik vervolgens Nadine hoorde roepen “ik heb nergens last van”………………………… De hele weg ben ik nog bezig geweest om mieren van mij en mijn buurvrouw af te slaan. Totdat ik thuis onder de douche stond heb ik jeuk gehad…………………..
De afgelopen dagen is het echt bloed heet. Daardoor voel je je de hele dag plakkerig en door al het zand erg stoffig. Vind het dus wel weer even lekker om weer naar ons koude kikkerlandje te komen. Weer een lekker wijntje drinken, chocola eten, bruine boterham met oude kaas, gewoon aardappelen met groenten, mijn familie en vrienden weer om me heen.
Gelukkig kan ik met een voldaan, vol met energie gevoel thuis komen.
Marlies
