Blog 29

Ennnnnn start !!!!……………….Dat is wat we nu de hele dag roepen.

Alle dagen zijn de komende 3 weken gevuld met het opnemen van de film.

En ik kan jullie vertellen dat is nog een aardige klus.

Ook voor de komende 3 weken hebben we weer een schema gemaakt.

Dit werkt heel goed. In het schema staat de locatie waar de opname is, de scenes die opgenomen gaan worden, de tijd van aanwezigheid en de spelers die nodig zijn om de scenes te spelen.

Ook dit hebben we weer weten te printen en uitgedeeld aan iedereen. Afgelopen week heb ik gemerkt dat het heel anders werkt dan het maken van een toneelvoorstelling. Een scene van nog geen minuut, wordt 2 uur over gepraat hoe die opgenomen moet worden. Je moet aan zoveel dingen denken. En soms moet 1 zin of 1 loopje 5 x herhaald worden om het van alle kanten opgenomen te hebben. Ook een begin en een eind van een scene moet je goed over nadenken want alles moet uiteindelijk in elkaar over kunnen lopen. Ook het met elkaar werken op deze manier is iets minder gezellig. Soms werken we maar met 3 of 4 mensen van de groep. Er moet hard gewerkt worden om alles op te nemen wat er voor die dag gepland is. Er blijft dus maar weinig tijd over voor een beetje lachen en plezier.

We verliezen veel tijd aan wachten. Wat een drama om hier op tijd te komen. Met het schema werkt het redelijk omdat iedereen weet wanneer die aanwezig moet zijn. Maar nooit kunnen we op de afgesproken tijd beginnen. Alles moeten we aangeven. Het lijkt of ze het hele woord “meedenken” niet kennen.

Ik hou mij bezig met het inplannen van alles en de begeleiding op de set. Bespreek steeds de volgende shoot met de spelers en wat er van hun verwacht wordt. Zorg dat ze de goede kleding aan doen en dat de spullen er zijn waarmee gespeeld moet worden. Nadine is dan bezig met het instellen van haar camera wat ook veel werk en tijd vergt. Ze doet het heel goed en doet echt haar best om er een geslaagde film van te maken. Alle opnames zijn buiten dus we worden lekker bruin door de hele dag in de volle zon te staan.

Het is een hele taak om de omgeving stil te krijgen. Soms hebben we echt grappige momenten. Dan komt er iemand voorbij lopen en blijft dan uitgebreid staan kijken, ze hebben dan geen idee dat ze op dat moment de achtergrond van de scene zijn. We moeten dan alles weer stil leggen. Ook gebeurd het regelmatig dat we de scene moeten stoppen vanwege een haan die ineens begint te kraaien, kinderen die beginnen te huilen en als we dan denken alles onder controle te hebben, is het ineens de moskee die begint te zingen. Maar we houden moed en bewaren al onze geduld om het uiteindelijk toch tot een goed einde te brengen. De chaos en ongeorganiseerde situaties maken het juist soms wel grappig en tot een uitdaging.

Het verhaal gaat over Illegaal naar Europa vluchten. Een groot probleem hier. Ze hebben geen idee hoe het gaat, leven in Europa. Ze denken werkelijk dat er in Europa geldbomen groeien, dat je zo geld uit de muur kan trekken. Ze beseffen niet dat je hier heel hard moet werken, geldige papieren moet hebben, er heel veel regels zijn en je alleen kan overleven als je op zijn minst kan lezen en schrijven. En het alle belangrijkste, de kans dat je het overleeft de zee over te gaan in een houten roeibootje is heel klein. Vandaar dat wij dit thema verwerkt hebben in de film. Wij hopen hiermee een hoop jongeren te kunnen bereiken. En mee te geven dat ze in hun eigen land moeten kijken wat er mogelijk is. Zoals in het script staat “You can’t buy respect and reliability or real friends. But if you lose those, you lose everything……………….”