Blog 28

Jeeehhhh het is geluk……. De planning ( timetable) werkt.

Afgelopen dinsdag is Cahit aan het werk gegaan met de groep. De eerste dagen hield iedereen zich keurig aan het schema en konden we veel doen. Elke ochtend en middag hebben we aan het film script gewerkt. En tussen door puzzelde Nadine en ik verder wat we allemaal moeten regelen om uiteindelijk een film te kunnen Maken. Er komt nog veel bij kijken, achtergrond muziek, kleding, speel benodigdheden (rekwisieten), schema’s om de scene’s op te nemen, locaties voorbereiden, aftiteling, enz enz. Een dan heb ik het nog niet eens over de technische kant van het filmen die Nadine geheel op zich neemt.

Cahit heeft veel kunnen doen aan het verbeteren van de speel kwaliteit. Hoe het werkt om te acteren voor een camera en wat je daar alleemaal voor moet voorbereiden. Ze smulde van alle informatie en stelde zich voorledig open om zoveel mogelijk te leren. Het zal de eerste echte Gambiaaanse film worden in Gambia. Er is volgens de jongeren nog nooit een film gemaakt in Gambia met Gambiaanse acteurs, hoe leuk is dat……..

Afgelopen zondag, de laatste dag dat Cahit hier was hebben we een training van een dag gehouden. Van de donaties aan St. L2L hebben we voor iedereen een lunch geregeld. Want eten is hier het belangrijkste onderdeel van de dag. En die willen ze niet snel hun neus voorbij laten gaan. Ook had ik voor tussendoor iets te drinken geregeld. Het was een lange, intensieve dag, maar hebben die dag nog heel veel geleerd.

Cahit je bent een topper mijn dank is groot………Thanks, thanks, thanks.

Zoals ik hier boven schreef is er maar een maaltijd op een dag die voor iedereen het belangrijkste onderdeel van de dag is. Ik moet zelfs met mijn planning rekening houden met de “lunch” zoals ze dat hier noemen. Rond een uur of 3 gaan ze warm eten. Vaak rijst met wat vis en wat groentes ( aubergine, wortel, kool, casava). Dit is eigenlijk een lunch en avond eten in een. Je kan je voorstellen als je maar 1 x op een dag echt iets te eten hebt dat je dit absoluut niet over wilt slaan. Er is dan ook niks wat hun tegen houdt om te kunnen lunchen. Een van mijn leerlingen Seenie woont twee dorpen verderop en zit in de ochtend op school. Na school kan hij dan vaak zo aansluiten bij de lunch. Omdat hij niet in het dorp woont waar ik les geef, heeft hij dus zijn lunch tijd nodig om vanuit school op tijd op de training te komen. De meeste komen daarom dus vaak een uur later, maar Seenie niet. Met een stukje droog brood wat hij van een paar laatste centen had gekocht, trof ik hem aan op de trainingsplek. Ik vroeg hem of hij nog niet gegeten had en kreeg een verlegen lachje terug. Vervolgens vroeg ik hem of ze thuis dan wat zouden bewaren voor hem. Weer kreeg ik een zelfde lachje terug dat mij zei “dit is alles voor vandaag”. Ik vertelde hem hoe het bij ons gaat, dat als mijn kinderen bijvoorbeeld moesten sporten dat ik dan een bordje apart hou en dat ze dan na hun training konden eten. Hier in Gambia werkt dat niet zo. Rond 3 uur is er een lunch en dan kan je aanschuiven. Ben je er niet, pech voor jou. Iedereen heeft honger, er wordt dus gegeten tot iedereen genoeg heeft om de rest van de dag door te komen. Seennie moest het die dag doen met een stukje droog brood……….