Lieve Allemaal

Daar zit ik dan in het vliegtuig op weg naar het koude Nederland.
Er gaat zoveel door mij heen. Mijn gezin die ik weer na 6 weken kan terug zien. En wat ik de afgelopen 6 weken allemaal beleefd heb. Maar ook en hoop ideeën waarmee ik aan de slag wil voor dit project.
Laat ik bij het begin beginnen. Voordat ik aan dit project begon had ik geen idee wat mij te wachten stond. Na alle lieve en velen financiële ondersteuning voor dit project, werd de druk nog eens hoger. Het kan toch niet zo zijn dat ik straks iedereen die geld heeft gedoneerd moet teleurstellen…..

Met heel veel energie, gevoel van geluk,voldoening en trots kan ik jullie vertellen dat het begin van het opzetten van dit project boven verwachting is verlopen…..

Wat een ervaring…..Fantastische jongeren, Wat een energie, enthousiasme, en leergierigheid, liefde, onbeschrijfelijk. En als dat geen goede basis is om een theatergroep te starten dan weet ik het niet meer.
Ik moet hard aan het werk, om dit project de komende jaren tot een succes te maken. En heb daar enorm veel zin in om dat ook te gaan doen

Uiteraard geven mij de jongeren de energie om hier mee verder te gaan. Maar ook heb ik gemerkt hoe ontzettend veel ik kan beteken. Ik stelde mij de vraag voor dat ik ging, of ik wel iets zou kunnen toevoegen. Maar ik bereik op deze manier zoveel kinderen, met voor hun belangrijke informatie voor hun toekomst. Dat ik er van overtuigd ben dat dit een groot en belangrijk project kan zijn om in een derde wereld land mijn steentje bij te dragen. Is het niet alleen om ze momenten van plezier en gevoel van geluk te geven, zijn het wel momenten van leren en ontwikkelen. Het voelt super……..!!!!!
In ieder geval gaat in januari Marjella voor 3 maanden mijn plek overnemen. Zij zal hard aan het werk gaan om met de theatergroep een voorstellingen te maken.

Het thema wat verwerkt zal gaan worden in de voorstelling zal een combinatie worden van.
* Een opleiding/school is belangrijk.
* Were do you realy belong ( Europa is geen opening naar rijkdom en geluk, zeker niet zonder opleiding en/of papieren)
* Je dromen en je wensen.

Eind februari zal ik weer die kant op gaan om samen met haar de puntjes op de i te zetten van de voorstelling. En zullen we drie weken lang door een deel van Gambia trekken om met de theatergroep langs scholen en dorpen te gaan om de voorstelling ( met de verwerkte informatie erin) te presenteren. Ik heb de volste vertouwen erin na de afgelopen 6 weken dat dit een succes gaat worden………Ik zal jullie zeker op de hoogte houden hoe dit allemaal verder gaat lopen.

Nadat mijn zus was vertokken had ik nog 4 dagen te gaan. Dit was prettig want daardoor kon ik een hoop dingen regelen en alles goed achter laten.

Woensdag heb ik voor alle kinderen mijn laatste les gegeven. Ik wilde een middag vol gezelligheid. En dat is het geworden..….Omdat de kinderen hier niets hebben is dat niet zo moeilijk. Ze gaan naar school werken op hun compound of hangen ergens. En dat is alles waar hun leven uit bestaat. Alles wat ik de afgelopen weken georganiseerd heb is voor hun dus echt een uitje geweest. Zo ook deze dag…….

We hebben spelletjes gedaan en een drama competitie gehouden. Het was zo super goed om te zien hoeveel iedereen geleerd heeft. Het is niet alleen het toneel spelen, maar ook het zelf nadenken. Klinkt raar maar hier in Gambia hoeven ze niet zoveel na te denken, dus moest ik in het begin erg veel moeite doen om een idee waar een sketch over kon gaan, te laten bedenken. Ook omdat de dingen die ze hier mee maken maar zo beperkt zijn. Wij hebben veel meer “speel materiaal”zoals we dat noemen in de theaterwereld. Veel meer beroepen, veel meer activiteiten enz. enz. Duidelijk was er dus een verschil te zien. De kinderen hebben genoten, en daar ging het om.

Zoals ik jullie de vorige keer mailde. Was op de voorstelling vorige week zaterdag, ook de Gambiaanse televisie aanwezig. Ook ik werd geïnterviewd. Afgelopen week werd het uitgezonden op het Gambiaanse journaal en zal dit de komende weken nog herhaald worden. Ik heb ik dit ook kunnen zien op de tv. Het was heel leuk geworden. Ik heb een cd hiervan meegekregen dus zal het zodra ik thuis ben op mijn website plaatsen.

Sinds die tijd werd ik wel wat vaker herkent, waar ik ook kwam. Zelfs op het vliegveld werd ik overal apart genomen omdat al die gambianen een praatje met me wilde maken. Zelf met het controleren van mijn bagage kon ik ze omkopen met mijn leuke praatjes over dat ik op tv was geweest. Geen probleem “flesje water” neem maar mee, te veel kilo’s aan bagage, prima hoor……..Ik miste nog bijna mijn vliegtuig omdat ik overal werd opgehouden.

Afgelopen donderdag heb ik afscheid genomen van de theatergroep.
Tupac 8had het idee om dit met en BBQ te doen. Helemaal top! zag al die heerlijke hamburgers, worsten, kipkluifjes, biefstukjes, salades, pindasaus, kruidenboter enz. enz. al voorbij komen. Maar dat ging even iets anders……. Voor ons vegetariërs zou ik vanaf hier niet veder lezen.
Uiteraard wist ik ook wel dat ze de heerlijke dingen die ik net opnoemde niet hebben, maar ik dacht misschien met wat creativiteit komt dat wel goed. Tupac legde mij uit dat het werkelijk een feest is als we een geit gingen kopen op de veemarkt, slachten en opeten. Okay dacht ik , klinkt niet aantrekkelijk maar laat ik mij aan de Afrikaanse cultuur aanpassen.

Zo gingen wij dus op weg naar de veemarkt en hadden een uur later twee schattige, lieve , levende geitjes achter in de auto zitten. Terwijl we weer naar huis reden had ik besloten geen contact te maken met deze beesten, want als ik dat ga doen verknal ik waarschijnlijk de afrikaanse BBQ. Thuis aangekomen moesten ze nog een hele dag en nacht in de tuin staan van de compound. Ook dat was lastig want steeds als ik een gemekker hoorde draaide mijn maag zich om. Het idee dat hun laatste uren waren in gegaan……

De dag zelf was iedereen uitgelaten dat we met twee geiten aankwamen. Ik kon niet zo vrolijk zijn en deed nog steeds mijn uiterste best om de geiten te negeren en het idee dat ze straks op het vuur zouden liggen uit te schakelen.. De kinderen zijn zo opgegroeid met dit dat het voor hun geen enkel probleem was om deze schattige geitjes dus te killen. Ongelofelijk vreemde ervaring voor mij. Maar een stukje cultuur wat ik moest respecteren. Ik ben even weg gegaan op het moment dat de messen te voorschijn kwamen. Na een uurtje kwam ik terug en ja………pffffffff weg geitjes.

Ik zal niet te veel in details treden, maar werkelijk alles wordt van een geit of een koe (varken eten ze niet vanwege het moslim geloof) gegeten. De kop, de ballen, de maag wordt schoon gespoeld, de darmen leeg geknepen alles, alles eten ze. Ik moet eerlijk bekennen dat ik een klein stukje vlees heb geprobeerd, maar geen organen dat ging mij echt te ver.
Niets meer dan een stuk vlees met wat uien daar bestond de BBQ uit.
Het was gezellig en een belevenis……..

Vrijdag had ik gepland om deze dag voor mijzelf te houden. Ik kan nog even een wandeling maken door het dorp om iedereen gedag te zeggen. Ik hou helemaal niet van afscheid nemen en zeker als het allemaal te lang duurt. Maar ook daar kwam ik niet onderuit. Want hier in Gambia is het hel normaal dat je overal de tijd voor neemt. Zo ook als ik dacht even snel iemand gedag te zeggen moest ik gaan zitten en kreeg ik als dank tassen vol met sinaasappels, grapefruits, bananen enz. Dat is hier de gewoonte om als cadeau te geven. Het is ook het enige wat ze kunnen geven.

Omdat ze dit uit de bomen op hun compound kunnen plukken en dus niets kost. Allemaal heel lief bedoelt maar hoe krijg ik in godsnaam 20 kilo fruit mee in mijn koffer. Toch maar alles uit respect mee genomen naar mijn compound en daar met Tupac besproken hoe ik dit kon oplossen. Die dag heb ik mij suf aan fruit gegeten. Sinsappels met mijn handen uitgeknepen om wat jus d’orange te maken. Maar nog was meer dan de helft over. Tupac had het idee om wat aan de buren te geven en twee grote grape fruits en 4 sinasappel en een banaan zijn met mij mee gegaan naar Nederland.

En nu zit ik thuis samen met Bram aan een heerlijke fruit salade te eten. Vreemd om weer thuis te zijn. Ik heb niks van de kerst meegekregen. Normaal leven we daar weken naar uit en nu is het over 3 dagen kerst en ik moet nog helemaal in de stemming komen. Maar goed dat ga ik de komende dagen doen.

Ik kan terug kijken om een geweldige start van mijn project Learn2Learn. Mijn hoofd bruist van de plannen en daar ga ik de komende maanden hard mee aan de slag. Ik realiseer mij de enorme crisis hier in Nederland. Toch kan ik het niet na laten om te zeggen…… Mocht je ooit iets voor een goed doel willen betekenen, op wat voor manier dan ook. Denk dan aan dit geweldige mooie project waarvan alle financiële opbrengsten direct naar theaterproject Learn2Learn gaan.

Eind februari zal ik weer terug gaan om Marjella te helpen het project voor dit jaar af te ronden. Ik houd jullie op de hoogte via mijn facebook en website www.marlieslearn2learn.nl

Bedankt voor al jullie steun, lieve reacties.