Sorry, sorry dat ik al zolang niks meer van mij heb laten horen. We hebben erg drukke dagen achter de rug. De première en een groep van 16 personen aan vrienden en familie die zijn gekomen naar Gambia, dus druk druk druk.
Laat ik jullie eerste vertellen hoe de première was. Zaterdag 23 januari was de dag aangebroken. Laura en ik hadden al veel met de groep voorbereid wat er allemaal geregeld moet worden. De uitnodigingen waren al de hele week aan iedereen rond gebracht, wat mail en/of een postbode hebben ze hier niet. De verwachting was dat er wel 300 mensen zouden komen. Er moest hard gewerkt worden om alles piek fijn in orde te krijgen. Nou ja piek fijn op zijn Gambiaans dan. We hadden slingers e ballonnen mee genomen uit Nederland.
Om 9 uur had de theatergroep zich verzameld om de slingers op te hangen het beamerscherm ( een stuk grondzeil) tegen de muur te timmeren. Zodat we de film daarop konden presenteren. Er waren 300 plastic stoelen gehuurd en wat drankjes ( flesjes lokale limonade voor de belangrijke gasten).
Laura en ik hadden alles een beetje los gelaten zodat de groep zoveel mogelijk zelfstandig zou gaan werken. Om 17.00 uur begon het programma maar omdat wij de Gambiaanse cultuur zo langzamerhand kennen besloten wij om 18.30 er naar toe te gaan. En ja hoor ander half uur laten waren we nog keurig op tijd.
Wij troffen alle mannen keurig in de pakken aan die we hadden ingezameld. Dank aan iedereen die zijn pak heeft afgestaan. Alle meiden waren in de prachtige jurken met pruiken onherkenbaar.
Uitbundig en zenuwachtig waren ze allemaal. Er warren ook wat belangrijke mensen zoals de Alkalo ( opperhoofd van het dorp soort burgermeester) de counselor, Mama Afrika (ook een belangrijk persoon in Gambia), De Nederlandse ambassade , Gambiaans
e televisie enz. na heel veel gepraat van belangrijke mensen. eigenlijk te veel gepraat konden we dan eindelijk 2 uur later beginnen met de film. Alles stond goed geïnstalleerd en de film was zonder elektra uitval in 1 keer hellemaal te zien.
Vincent Venloo de speakers waren geweldig een beter sponsoring kon je ons niet geven. De mensen zaten boeiend te luisteren en te kijken. Soms wat gelach om herkenning. Ze vonden het allemaal prachtig en aan het eind was iedereen vol lof en zeer verbaasd over de goede kwaliteit en het boeiende verhaal. Er werd nog wat na gefeest en om half 12 liepen Laura en ik ( en ik weet zeker als Nadine erbij was geweest ook) weer voldaan en trots naar ons hutje. Ik vond het heel leuk dat we de film hebben mogen delen met heel veel vrienden uit Nederland.
De jongeren zullen komende maanden met de film en de spullen het land intrekken om aan zoveel mogelijk mensen de film te kunnen laten zien. Nadine je mag heel trots op jezelf zijn!!!!!! ( Nadine kuyper is degene die de film gefilmd en in elkaar ge’edit heeft)
Afgelopen dagen nog even een bezoekje gebracht aan de lokale verloskundig
en praktijk. Een grote oude dame die vrouwen helpt met bevalling, die een ziekenhuis niet kunnen betalen. Ik had van mijn vriendin Astrid die verloskundigen is in Haarlem een apparaatje mee gekregen waar je het hartje van de baby mee kan luisteren. Hoe blij hebben wij haar hiermee gemaakt, haar dag kon niet meer stuk en hoe bijzonder toen wij haar uitlegde hoe het werkte. Snel hadden ze ergens een heel jong hoog zwanger meisje vandaan gehaald om het uit te proberen. Een heel bijzonder moment om een hartje te horen. Assie namens deze bijzondere verloskundigen heel erg bedankt.
Ik laat het even hierbij want de met zoveel mensen om mij heen heb ik niet echt de rust om een goed verslag te schrijven. Einde van de week probeer ik weer iets te laten horen.
